top of page
Angielski w tydzień, ekspresowo, łatwo, bez wysiłku - takimi reklamami kuszą nas często portale internetowe i pseudo-szkoły. Czy te obietnice są realne? Na 100% NIE! Skuteczne uczenie się języka wymaga czasu. Wiele zależy też od naszego nastawienia.
 
Możemy sprawić, aby nauka była przyjemną czynnością, sprawiała nam radość i stała się miłym sposobem na spędzanie wolnego po pracy, czy szkole.

POZIOMY ZAAWANSOWANIA JĘZYKOWEGO wg CEF
czyli: Jak wybrać podręcznik?

 

  • - beginner A1 - poziom zupełnie początkujący

  • - elementary/false beginner A1+, A2 - wyższy podstawowy   od tego poziomu można zacząć naukę, pomijając a1

  • - pre-intermediate A2+, B1 - nisko średniozaawansowany

  • - intermediate B1, B1+ - średniozaawansowany

  • - upper-intermediate - B2 - wysoki średni

  • - advanced - C1 - zaawansowany

  • - proficiency - C2 - biegła znajomość                                                                                                                                              

Każdy podręcznik zaopatrzony jest w informację dotyczącą poziomu zaawansowania i najczęściej skonstruowany jest tak, że od każdej jego części możemy rozpocząć naukę, w zależności od naszego zaawansowania. Jednak ich trudność różni się w zależności od wydawnictwa. Sposób nauki, proponowany przez autorów też jest różny - niektóre tytuły skupiają się bardziej na nauce gramatyki, inne wprowadzają więcej komunikacji. Najlepsze są takie, które w równym stopniu dbają o wszystkie komponenty języka: mówienie, słuchanie, piasnie, czytanie, gramatykę i słownictwo. Jest to szczególnie ważne, gdy uczymy się sami. Zainwestujmy też wtedy w płyty do podręcznika. Możemy uczyć się również selektywnie np. tylko mówienia i słuchania lub słownictwa branżowego, jednak dopiero po opanowaniu podstaw wszystkich komponentów języka. Częstym błędem jest uczenie się np. tylko mówienia z pominięciem gramatyki lub rezygnowanie ze słuchania. Podręczniki dla młodszych dzieci nie powinny wprowadzać zbyt dużo pisania, własciwie, na początku edukacji dzieci w ogóle nie muszą pisać. Ważniejszą umiejętnością na tym etapie jest komunikacja, czyli mówienie i słuchanie ze zrozumieniem oraz czytanie.

 

Wybierajmy podręczniki i publikacje wydawnictw, które mają największe doświadczenie w nauczaniu języka angielskiego na całym świecie np. Express Publishing/Egis, Pearson/Longman, Oxford, Cambridge, Macmillan.   

 

 

          

JAK SIĘ UCZYĆ ?

Samodzielnie, z nauczycielem, czy może w szkole językowej?

Indywidualnie, czy w grupie?

 

Nie jest to łatwa decyzja. Od niej zależy, czy nauka będzie skuteczna i czy zakończy się sukcesem. Należy rozważyć, czy nasza motywacja jest na tyle silna, by zdecydować się na samodzielne zgłębianie języka. Jeśli jesteśmy pracowici, ambitni i systematyczni, możemy uczyć się sami. Warto jednak wtedy poprosić kogoś kompetentnego, aby pomógł wybrać podręcznik i określił nasz poziom znajomości języka. Możemy też posłużyć się gotowymi testami poziomującym, jednak sprawdzą one jedynie wybiórczo naszą wiedzę (najczęściej tylko z zakresu gramatyki i słownictwa).

 

Jeśli nie jesteśmy na tyle pracowici i systematyczni, żeby samodzielnie motywować się do nauki, poszukajmy nauczyciela lub lektora języka angielskiego, który ma doświadczenie w nauczaniu i poprowadzi nas przez cały proces nauki.

 

Indywidualne lekcje z nauczycielem są najlepszą opcją dla uczniów, którzy muszą szybko nadrobić zaległości lub dla osób, które muszą opanować język bardzo szybko. Lekcje indywidualne są jednak nieco monotonne, nie polecam dla dzieci w młodszym wieku szkolnym.

 

A dla kogo uczenie się w grupie? Jeśli nie musimy spieszyć się z nauką, czy poprawiać ocen, grupy będą lepszym wyborem. Nauka języka obcego, to także sposób na przyjemne spędzanie czasu. Lekcje grupowe są bardziej żywiołowe, sprzyjają nauce komunikacji, umożliwiają konwersacje pomiędzy uczestnikami, a czasami są polem do rywalizacji. Grupy nie mogą być jednak większe niż 6 osób. W naszym Studio liczą 2 lub 4 osoby w zalezności od potrzeb, wieku i poziomu zaawansowania naszych słuchaczy. Zespoły 4-osobowe są najlepsze dla dzieci w młodszym wieku szkolnym oraz osób przygotowujących się do egzaminów (np. matury).

 

Największą popularnością w Studio cieszą się zajęcia w parach. Uwaga nauczyciela jest wtedy na równi skupiona na obydwóch uczestnikach lekcji. Taki sposób nauki jest znakomity, jeśli chcemy uczyć się komunikacji w połączeniu z ćwiczeniem materiału szkolnego. Polecam dla uczniów szkoły podstawowej i gimnazjum.

Określamy swój poziom zaawansowania językowego, wybieramy podręcznik i formę nauki

   Psychotest - poznaj swój styl uczenia się

Większość odpowiedzi A: WZROKOWIEC

Wzrokowcy częściej zapamiętują twarze, całe fragmenty przeczytanego tekstu dlatego naukę ułatwia im robienie własnych notatek. Kiedy się uczą, łatwiej im ignorować przeszkadzające odgłosy, ale ich uwagę mogą zakłócić bałagan i ruch. Zwykle wodzą wzrokiem za wykładowcą. Chętnie zapisują swoje myśli i lubią robić listy „to do”. Dobrze się odnajdują w czytaniu diagramów, map, schematów, tabel. Lepiej rozumieją instrukcje i łatwiej im zrozumieć polecenia gdy mogą je przeczytać. Lepiej im się pracuje gdy mają do tego ciche miejsce. Dłuższe samo słuchanie jest dla nich męczące i szybciej ucieka im koncentracja.

 

Większość odpowiedzi B: SŁUCHOWIEC

Słuchowcy zdecydowanie lepiej pamiętają, co usłyszeli, niż to, co widzieli. Dlatego dużo mogą wynieść z uważnie wysłuchanej lekcji. Lepsze zapamiętanie następuje poprzez głośne powtarzanie materiału, dzielnie na role. Hałas i dźwięki istotnie zakłócająich uwagę. Charakterystyczne dla nich może być „głośne myślenie”, nucenie pod nosem, powtarzanie poleceń, sprawiających mu trudność. Zdarza się, że lubią rozmawiaćze sobą lub innymi o konkretnych sytuacjach; często na głos rozważają wszystkie za i przeciw. Wypowiadając się, chętnie stosują długie, powtarzające się opisy.

 

Większość odpowiedzi C: KINESTETYK

Kinestetycy uczą się lepiej przy zaangażowaniu ruchu, wrażeń czuciowych, wykonywaniu i bezpośrednim zaangażowaniu w działanie. Lepiej pamiętają to, co zrobili, a nie to, co zobaczyli, czy usłyszeli. Żeby utrzymać uwagę, muszą często zmieniać pozycję ciała i się poruszać. Myślenie przychodzi im łatwiej, gdy pozostają w ruchu. Przy trudnych i skomplikowanych aktywnościach umysłowych, pomaga im aktywność fizyczna, choćby manipulowanie jakimś drobnym przedmiotem czy bujanie się na krześle. Kinestetycy często są ruchliwi i bywają impulsywni. Kiedy się cieszą, to zazwyczaj całym sobą. Podczas słuchania i mówienia żywo gestykulują. Kiedy są zmuszeni do dłuższego słuchania lub czytania długiego tekstu, zaczynają być niespokojni ruchowo i trudnoim wysiedzieć w miejscu.

 

Autor testu Patrycja Rzepecka, psycholog i psychoterapeuta współpracujący z wydawnictwem językowym Pearson

  • Instagram
  • w-facebook
bottom of page